Portret van een kunstenaar: Frida Kahlo

Frida Kahlo de Rivera (6 juli 1907 – 13 juli 1954) was een Mexicaanse kunstenares die wereldberoemd werd door haar ongewone zelfportretten, waarop ze te zien is met een snor en aan elkaar gegroeide wenkbrauwen. Maar achter haar kleurrijke schilderijen schuilt een tragisch levensverhaal.

Leven

Frida werd als kind artistiek aangemoedigd. Haar vader, een Duitse immigrant en fotograaf, leerde haar de beginselen van de fotografie, terwijl Frida’s moeder haar leerde naaien en borduren. Als tiener had ze een serieuze verkeersongeval die haar leven voor altijd zou veranderen. Een ijzeren staaf doorboorde haar bekken en betekende dat ze het grootste deel van haar dagen liggend of met een stalen korset aan doorbracht. Na de operatie was Frida lange tijd bedlegerig en begon ze te schilderen. zelfportretten om de tijd door te komen. Er werd een spiegel boven haar bed gehangen en een bank werd verstevigd zodat ze liggend kon schilderen.

Haar grote liefde was de Mexicaanse kunstenaar Diego Rivera, die opzien baarde met zijn politiek-revolutionaire muurschilderingen. Hij inspireerde Kahlo in haar kunst en in haar politieke standpunten. Beiden waren aanhangers van de jonge Sovjet-Unie. Kahlo’s relatie met Rivera werd gekenmerkt door ups en downs – ze hadden allebei verschillende liefdesaffaires naast hun huwelijk. Ze scheidden en hertrouwden een jaar later. Diego Rivera bleef haar hele leven de man aan haar zijde.

In de laatste jaren voor haar dood was Frida Kahlo bedlegerig nadat haar rechteronderbeen was geamputeerd. Ze stierf aan een longembolie in 1954.

Naast haar kunst en bewogen leven is Frida Kahlo’s opvallende fysieke verschijning heeft haar een van de populairste figuren in de moderne popcultuur. Gekleed in felgekleurde folkloristische kostuums, met overdadige juwelen en opgestoken haar, was de kunstenares trots op haar inheemse roots. Ze zat ook vol patriottisme, wat ze uitte in haar schilderijen van Mexicaanse cultuur.

Werk

Kahlo’s stijl combineerde surrealistische elementen met picturale middelen van de werkelijkheid en wordt daarom geclassificeerd als surrealisme. Zelf kon ze zich niet identificeren met de beweging. “Ze dachten dat ik een surrealist was, maar dat was ik niet. Ik heb nooit dromen geschilderd. Ik schilderde mijn eigen werkelijkheid.”

Frida, die de rest van haar leven leed onder de gevolgen van het ongeluk en daarom geen kinderen kon krijgen, gebruikte haar kunst om met haar leven om te gaan fysieke en emotionele pijn. In haar wereldberoemde zelfportretten symboliseren de nagels die haar lichaam doorboren de lijdensweg die ze onderging. Het korset drukt de beperking van haar vrijheid uit.

Naast thema’s als pijn, dood en haar eigen onvruchtbaarheid, verkende de kunstenaar ook thema’s als Mexicaanse samenleving, cultuur en sociale identiteit. Haar zelfportretten bevatten ook exotische dieren zoals apen, herten en vogels. De meeste hield ze niet alleen als huisdier, maar ook om haar eigen emotionele toestand, zoals eenzaamheid, weer te geven.

Haar eerste tentoonstelling werd in 1938 in New York gehouden door de galerist Julien Levy. Het duurde tot 1953 voordat haar werk werd tentoongesteld in Mexico – een grote eer voor Frida Kahlo, die erg gehecht was aan haar geboorteland.

Het Blauwe Huis in Mexico, waar Frida Kahlo van 1929 tot 1954 woonde met haar man Diego Rivera, is nog steeds open voor het publiek. Het is omgebouwd tot een museum en bevat veel van Kahlo’s originele werken.